العیاذ با

العیاذ با. [اَ ذُ بِل ْ لاه ] (ع جمله ٔ اسمیه ) پناه بر خدا. نعوذ باﷲ. پناه میبرم بخدا : و العیاذ باﷲ مدت شش سال و نیم تا روزگار یزدجردبن شهریار آخر ملوک فرس برین جمله یاد کرده آمد. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 108). رجوع به عیاذ شود.