الف گرفتنلغتنامه دهخداالف گرفتن . [ اِ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) خوگر شدن . انس گرفتن . الفت داشتن . مونس شدن . دوست و همدم گردیدن : موءالفة؛ الف گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ) : شیر... با او الفی تمام گرفت . (کلیله و دمنه ).
