القارعة
لغتنامه دهخدا
القارعة. [ اَ رِ ع َ ] (اِخ ) نام سوره ٔ صد و یکم از قرآن کریم . در مکه نازل شده و یازده آیه دارد. || بمعنی بلای سخت و نکبت و مهلکه . رجوع به قارعة شود :
شاه آمد تا ببیند واقعه
یافت آنجا زلزله والقارعه .
شاه آمد تا ببیند واقعه
یافت آنجا زلزله والقارعه .
مولوی .