القام

القام . [ اِ ] (ع مص ) فروبرانیدن . (تاج المصادر بیهقی ). لقمه فروخورانیدن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). لقمه خورانیدن کسی را. تلقیم . (از اقرب الموارد). || القام حَجَر؛ خاموش گردانیدن کسی را در گفتگو و مخاصمه . (از اقرب الموارد). || دویدن اسب در رفتار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). تاختن شتر در رفتن . (از اقرب الموارد).