الوة

الوة. [ اَ ل ُوْ وَ ] (ع اِ) چوب عود که بدان بخور کنند. ج ، اَلاویَة. (مهذب الاسماء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بضم اول نیز بهمین معنی است . (ابوعبید جوالیقی ص 44). و رجوع به اُلُوّ و اِلیَّة شود. || مسافت یک تیر پرتاب . (از منتهی الارب ). غلوة. (از تاج العروس ). || رفاهیت . فراخی زندگی . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ).