امازیس دوم

امازیس دوم . [ اَ س ِ دُوْ وُ ] (اِخ ) آمازیس ، پادشاه مصر از سلسله ٔ پادشاهان بیست و ششم (570 - 526 ق .م .) از سرداران اپریس (588- 568 ق .م .) بود که بسرداری سپاهی برای خواباندن شورشی در مصر مأمور شد. لیکن بجای انجام وظیفه ای که به او محول شده بود خود را پادشاه مصر خواند و بجنگ اپریس رفت و به سال 569 ق .م . با او در ممفیس مصاف دادو پیروز شد. روایت دیگری حاکی است که اپریس و امازیس در یک زمان (مدت دو سال ) هر دو بمصر حکومت کرده اند. هرودت امازیس را دیپلماتی دقیق و شراب خوار و زبردست و مردی خوشگذران توصیف کرده است . دوره ٔ سلطنت او بصلح و آرامش گذشت ، در آغاز زمامداری او مصر مورد حمله ٔ پادشاه بابل قرار گرفت و سپاهیان یونانی او در این جنگ شکست خوردند. بعقیده ٔ هرودت امازیس جزیره ٔ قبرس را بتصرف درآورد و روابط دوستانه با یونانیان قبرس برقرار کرد. وی فعالیت بیشتری در امر مالیات نشان داد. هرودت او را مبتکر وضع مالیات بر عایدات می داند و مینویسد: سلطنت امازیس خوشبخت ترین ادوار زندگی مصربود. امازیس بود که این قانون را به مصریان تحمیل کرد که هر فرد مصری هر سال باید قدرت و وسایل معاش خود را به فرماندار بگوید. هرکس این عمل را انجام ندهدو منافع مشروع و مناسب خود را مدلل نسازد بمرگ محکوم خواهد شد. سولون قانونگذار آتنی این اصل را از مصریان اقتباس کرد و آن را در میان آتنیها ترویج نمود. (از تاریخ مصر قدیم تألیف احمد بهمنش ص 196 و 205 و 206). هرودت کمبوجیا دومین پادشاه هخامنشی را متهم ساخته است که در مصر لاشه ٔ فرعون امازیس را از گور بیرون کشید و پس از انواع زجرها فرمان داد تا او را بسوختند و این افسانه ای است که از هر حیث مخالف عادت و آیین ایرانیان قدیم است و کشف خطوط قبطی در مصر نیز سلوک کمبوجیا را در آن سرزمین خلاف مندرجات هرودت نشان میدهد. (یشتها تألیف ابراهیم پورداود ج 1 ص 510).