اما

اما. [ اَ ] (ع صوت ) بمعنی اَلا (هان ) باشد و بیشتر قبل از قسم قرار گیرد:
اما و الذی ابکی و اضحک و الذی
امات و احیا و الذی امره الامر...
یعنی هان سوگند به آنکه بگریاند و بخنداند و آنکه میراند و زنده کند و فرمان فرمان اوست ... (ازاقرب الموارد). || (ق ) بمعنی حقاً: اما ان زیداً عاقل ؛ یعنی زید حقاً خردمند است . (از اقرب الموارد). || (ادات استفهام ) بمعنی لولا (آیا نه ) که به این معنی اختصاص بفعل دارد: اما تقعد و اما تقوم ؛ آیا نمی نشینی و آیا بلند نمیشوی ؟ و گفته اند در این مورد همزه برای استفهام ، و ما نافیه است . (از اقرب الموارد). || کدام . کدامین . (دزی ج 1).