امراض
لغت‌نامه دهخدا
امراض . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ مرض . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ناخوشیها. بیماریها. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ).
- امراض اطفال ؛ بیماریهای کودکان .
- امراض جلدی ؛ بیماریهایی که در پوست پیدا میشود.
- امراض داخلی ؛ بیماریهای درونی .
- امراض دماغی ؛ بیماریهای مغز.
- امراض روحی یا روانی ؛ بیماریهای مربوط به روان .
- امراض ساری ؛ بیماریهای واگیر و همه گیر.
- امراض عصبی ؛ بیماریهای پی . بیماریهایی که در اعصاب پیدا میشود.
- امراض نسوان ؛ بیماریهای زنانه .
- امراض وبایی ؛ بیماریهای همه گیر. بیماریهای دنیاگیر.
تقسیمات امراض در طب قدیم بقرارزیر است : امراض اوعیه ، امراض بحرانیه ، امراض جزئیه ،امراض حاده ، امراض سوء الترکیب ، امراض سوء مزاج ، امراض شرکیة، امراض شکل ، امراض صفائح الاعضاء، امراض طاریه ، امراض عدد، امراض عصریه ، امراض فصلیه ، امراض کُلِیَّه ، امراض عادیه ، امراض متعدیه ، امراض متوارثه ، امراض مجاری ، امراض مرکبه ، امراض مزمنه ، امراض مسریه ،امراض مسلمه ، امراض مشارکه ، امراض مشترکه ، امراض مفرده ، امراض مقدار، امراض مؤمنه ، امراض وافده ، امراض وبائیه ، امراض وضع. و رجوع به بحر الجواهر شود.
- امراض اطفال ؛ بیماریهای کودکان .
- امراض جلدی ؛ بیماریهایی که در پوست پیدا میشود.
- امراض داخلی ؛ بیماریهای درونی .
- امراض دماغی ؛ بیماریهای مغز.
- امراض روحی یا روانی ؛ بیماریهای مربوط به روان .
- امراض ساری ؛ بیماریهای واگیر و همه گیر.
- امراض عصبی ؛ بیماریهای پی . بیماریهایی که در اعصاب پیدا میشود.
- امراض نسوان ؛ بیماریهای زنانه .
- امراض وبایی ؛ بیماریهای همه گیر. بیماریهای دنیاگیر.
تقسیمات امراض در طب قدیم بقرارزیر است : امراض اوعیه ، امراض بحرانیه ، امراض جزئیه ،امراض حاده ، امراض سوء الترکیب ، امراض سوء مزاج ، امراض شرکیة، امراض شکل ، امراض صفائح الاعضاء، امراض طاریه ، امراض عدد، امراض عصریه ، امراض فصلیه ، امراض کُلِیَّه ، امراض عادیه ، امراض متعدیه ، امراض متوارثه ، امراض مجاری ، امراض مرکبه ، امراض مزمنه ، امراض مسریه ،امراض مسلمه ، امراض مشارکه ، امراض مشترکه ، امراض مفرده ، امراض مقدار، امراض مؤمنه ، امراض وافده ، امراض وبائیه ، امراض وضع. و رجوع به بحر الجواهر شود.
