امروءالقیس

امرؤالقیس . [ اِ رَ ءُل ْ ق َ ] (اِخ ) (اول ) پسر عمروبن عدی لخمی دومین پادشاه دولت لخمیه ٔ قحطان در عراق . بعد از مرگ پدرش بپادشاهی رسید و مردی خردمند و شجاع بود. دایره ٔ حکومتش را وسعت داد و به ملک عرب ملقب گردید. مدت پادشاهی وی 35 سال طول کشید و در 328 م . وفات یافت . حمزه ٔ اصفهانی و ابن خلدون او را امروءالقیس بَدء یعنی اول نامیده اند. قبر وی اخیراً در صفاة کشف شده و در آن نوشته ای بخط نبطی زیباست . (از اعلام زرکلی چ 2 ج 1 ص 353).