امنه

امنه .[ اَ م َ ن َ / ن ِ / اَ ن َ / ن ِ ] (اِ) توده ٔ هیزم شکافته . (لغت فرس اسدی چ دبیرسیاقی ص 158) (صحاح الفرس ). پشته ٔ هیزم . (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). پشتواره ٔ هیزم . (مؤید الفضلاء). آمنه :
هیزم خواهم همی دو امنه ز جودت
جو [ چو ] دو جریب خم سیکی چون خون .

ابوالعباس (از لغت فرس اسدی ).

هزار امنه ٔ هیزم همه ز کوه خشک
نهاده اند برانبار و من در انبارم .

سوزنی .