امیرالکبیر

امیرالکبیر. [ اَ رُل ْ ک َ ] (اِخ ) (الَ ...) محمدبن محمدبن احمدبن عبدالقادربن عبدالعزیزبن محمد سنباوی مالکی ازهری ، مشهور به الامیرالکبیر (1154-1232 م .). ازدانشمندان بزرگ عرب . در سنبو متولد شد و بقاهره رفت و در علم مقامی بزرگ و شهرتی یافت و در قاهره درگذشت . از آثار اوست : 1 - اتحاف الانس فی العلمیة و اسم الجنس . 2 - بهجة الانس و الائتناس شرح زارنی المحبوب فی ریاض الاَّس . 3 - حاشیة علی شرح الشیخ خالد علی مقدمته الازهریة. 4 - حاشیة علی شرح ابن هشام لمختصره الشذور. 5 - حاشیة علی مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب . 6 - حاشیة علی اتحاف المرید شرح الشیخ عبدالسلام اللقانی . 7 - حاشیة علی شرح العشماویة ابن ترکی . 8 - حاشیة علی شرح الملوی علی السمرقندیة فی الاستعارات . 9 - ضوءالشموع علی شرح المجموع . 10 - الکوکب المنیر. 11 - المجموع . 12 - مطلعالنیرین فیما یتعلق بالقدرتین . 13 - مناسک الامیر. 14 - الوظیفةالشاذلیة. (از معجم المطبوعات ).و رجوع به همین کتاب و ریحانة الادب ج 1 ص 109 شود.