امیر تبریزی

امیر تبریزی . [ اَ رِ ت َ ] (اِخ ) خواجه امیربیک ، فرزند امیرابراهیم بن زکریای کججی نطنزی تبریزی (مهردار). ازرجال عهد شاه طهماسب صفوی است . اصل وی از مهرانرود تبریز از اعقاب غیاث الدین تبریزی است . در دبیری و ریاضیات و نجوم دست داشته و شعر می سروده است . در اوایل عمر دو سال در بغداد وزیر غازی خان تکلو مهردار بوده و مدتی هم با شرکت خواجه غیاث الدین علی شیرازی وزارت شاه طهماسب را داشته و در تاریخ 957 هَ .ق . باتهام زندقه محبوس شده است و پس از آزادی و حبس مجدد در قلعه ٔ الموت در سال 983 درگذشته است . از اشعار اوست :
هیچکس ننشست پیش من که گریان برنخاست
در غمت نگریستم جایی که طوفان برنخاست .
آب و زمین دهر بدست تو داده اند
تخمی چنان بکار که بتْوانیش درود.
(از الذریعة قسم 1 از جزء 9 ص 99) (از دانشمندان آذربایجان ص 51) (از تذکره ٔ صبح گلشن ص 38) (از آتشکده ٔ آذر چ شهیدی ص 28). و رجوع به تمام مآخذ مذکور وفرهنگ سخنوران شود.