ام البهاءلغتنامه دهخداام البهاء. [ اُم ْ مُل ْ ب َ ] (اِخ ) دختر حافظ تقی الدین محمدبن محمدبن فهد هاشمی واهانی . از محدثان مشهور و از مشایخ جلال الدین سیوطی ، و بمناسبت بزرگواری به ست قریش مشهور بود. (از ریحانة الادب ج 8 ص 292).
