ام رعله

ام رعله . [ اُم ْ م ِ رَ ل َ ] (اِخ ) (قشیریه ) از صحابیات و زنی شاعر و فصیح بود. گویند پس از رحلت رسول اکرم حسنین را با خود برداشت و در کوچه های مدینه گردش می کرد و می گریست و چون بدر خانه ٔ فاطمه (ع ) رسید، این بیت را انشا کرد:
یا دارفاطمة المعمور ساحتها
هیجت لی حزناً حییت من دار.

(از ریحانة الادب ج 6 ص 221).

و نیز رجوع به خیرات حسان ج 1 ص 48 و تذکرة الخواتین ص 41 و قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1035 شود.