ام عبدا

ام عبدا. [ اُم ْ م ِ ع َ دُل ْ لاه ْ ] (اِخ ) دختر قاضی شمس الدین عمربن وجیه الدین شامی حنبلی . از زنان محدث و مرجع استفاده ٔ فضلای عصر خود بوده است و او را وزیر و ست الوزراء نیز گویند در سال 716 یا 717 هَ ق . درگذشته است . (ریحانة الادب ج 8 ص 311). و نیز رجوع بهمین کتاب و در منثور ص 239 و خیرات حسان ج 2 ص 55 شود.