انأت
لغت‌نامه دهخدا
انأت . [ اِ ءَ ] (ع مص ) گران گردانیدن و سنگین کنانیدن و سبب میل کردن شدن . (ناظم الاطباء). گران گردانیدن و مایل ساختن گرانی بار. (منتهی الارب ). گویند: اناء الحمل ؛ اذا اثقله و اماله کذهبت به و اذهبت . (از منتهی الارب ). || (اِ) دیر و درنگ و آهستگی و تأنی . (غیاث اللغات ) (آنندراج ) .
