انباض

انباض . [ اِم ْ ] (ع مص ) ببانگ آوردن کمان را، یقال انبض القوس ، و انبض بالوتر؛ ببانگ آورد زه را. (از ناظم الاطباء). ببانگ آوردن کمان یا زه . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). ببانگ آوردن زه کمان . (تاج المصادر بیهقی ). کمان را پاره ای کشیدن و رها کردن تا آوازدهد. ترنگانیدن . (یادداشت مؤلف ). || (اِمص ) ببانگ آوردگی . (ناظم الاطباء). و از آنست مثل ِ انباض بغیر توتیر. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).