انتتاملغتنامه دهخداانتتام . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) سخن زشت گفتن . (ناظم الاطباء) (آنندراج ): انتتم فلان بقول سوء؛ سخن زشت گفت ، کأنه افتعل من نتم . (منتهی الارب ). انفجار بقول قبیح . انتثام . (از اقرب الموارد).
