انجر

انجر. [ اَ ج َ ] (ع اِ) مأخوذ از لنگر فارسی است و آن چند چوب است که بهم بندند و میان آنها رابا ارزیر گداخته و جز آن پرکنند چندانکه مانند سنگ گران گردد و بتک نشیند. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ). ج ، اناجر. (از اقرب الموارد).