انجیرخور
لغتنامه دهخدا
انجیرخور. [ اَ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) انجیرخوار :
دلشان ز میوه دار حدیثم خورد غذا
انجیرخور غریب نباشد غرابشان .
گر انجیرخور مرغ بودی فراخ
نبودی یک انجیر بر هیچ شاخ .
دلشان ز میوه دار حدیثم خورد غذا
انجیرخور غریب نباشد غرابشان .
خاقانی .
گر انجیرخور مرغ بودی فراخ
نبودی یک انجیر بر هیچ شاخ .
نظامی .