انحاء

انحاء. [ اِ ] (ع مص ) پیش آمدن و متعرض شدن ، یقال : انحی علیه ضرباً؛ ای اقبل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). اقبال کردن . (مصادر زوزنی ). || بجانب چپ خمیدن شتر در سیر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || برگردانیدن ، یقال : انحی عنه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). برگردانیدن . (مصادر زوزنی ) (از اقرب الموارد): انحی بصره عنه . (از اقرب الموارد) . || بسلاح زدن کسی را، یقال : انحی له السلاح . (از منتهی الارب ) ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) .