انداوه

انداوه . [ اَ وَ / وِ ] (اِ) ماله ٔ استادان بنا باشد و آن افزاری است که بدان گل و گچ بر بام و دیوار مالند. (برهان قاطع) (آنندراج ). ماله ٔ بنایان که بدان اندود کنند و بام اندایند. اندا و انداوه بدل یکدیگرند. (انجمن آرا). ماله که بدان اندود کنند. (فرهنگ سروری ). مسجه . مسیعه . ماله که آلت اندایش است . (شرفنامه ٔ منیری ). || شکوه و شکایت . شکوه . || غیبت . (برهان قاطع) (انجمن آرا) (آنندراج ). و رجوع به اندابه و اندایه و ماله شود.