اندرخورد

اندرخورد. [ اَ دَ خوَرْ / خُر ] (ن مف مرکب ) لایق و سزاوار و زیبا. (برهان قاطع). لایق و زیبا. (مؤید الفضلاء). لایق . زیبا. ازدر. اندرخور. اندرخورا. درخورد. شایان . فراخور. (از شرفنامه ٔ منیری ) :
مر زنان راست جامه اندرخورد
هرچه باشد رواست جامه ٔ مرد.

سنایی .

نیست هرکس در محبت مرد او
نیست اندرخورد هر دل درد او.

رکن الدین کرمانی .

زینت از بهر زن بود که بمرد
جز قزاکند نبوداندرخورد.

لطیفی .