اندون
لغت‌نامه دهخدا
اندون . [ اَ ] (ق ) آنجا. مقابل ایدون ؛ اینجا. (یادداشت مؤلف ) :
زان همی خواهی که دائم می خوری تا چون زنان
سر ز رعنائی گهی ایدون و گه اندون کنی .
و رجوع به آندون و انذون شود.
زان همی خواهی که دائم می خوری تا چون زنان
سر ز رعنائی گهی ایدون و گه اندون کنی .
ناصرخسرو.
و رجوع به آندون و انذون شود.
