اندوه بردن

اندوه بردن . [ اَه ْ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) غم خوردن :
گفتا مبر اندوه من اینجای طبیبم
بر من بکن آن علت مشروح و مفسر.

ناصرخسرو.

- اندوه بازبردن ؛ فرج . (ترجمان القرآن جرجانی ).