اندیشگان
لغتنامه دهخدا
اندیشگان . [ اَ ش َ / ش ِ ] (اِ) ج ِ اندیشه . || غمان . اندهان . (یادداشت مؤلف ) . افکار ناراحت کننده :
ایا نشسته به اندیشگان حزین و نژند
همیشه اختر تو پست و همت تو بلند.
در شارسان را به آهن ببست
به انبوه اندیشگان درنشست .
بیامد در بار دادن ببست
به انبوه اندیشگان برنشست .
و رجوع به اندیشه و اندیشیدن شود.
ایا نشسته به اندیشگان حزین و نژند
همیشه اختر تو پست و همت تو بلند.
آغاجی .
در شارسان را به آهن ببست
به انبوه اندیشگان درنشست .
فردوسی .
بیامد در بار دادن ببست
به انبوه اندیشگان برنشست .
فردوسی .
و رجوع به اندیشه و اندیشیدن شود.