انفة
لغت‌نامه دهخدا
انفة. [ اَ ن َ ف َ ] (ع مص ) ننگ داشتن . (مصادر زوزنی ) (از منتهی الارب ). اَنَف . رجوع به انف شود. || (اِ) کراهت . || آغاز. انفة الشی ٔ؛ آغاز چیزی و اول آن . (ناظم الاطباء). آغاز چیزی و اول آن . (آنندراج ).
- انفة الصلوة ؛ تکبیر اولی و در حدیث بضم همزه مروی است و صاحب قاموس گفته که صواب بفتحه است .
- انفة الصبی ؛ بالیدگی کودک و آغاز آن . (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
- انفة الصلوة ؛ تکبیر اولی و در حدیث بضم همزه مروی است و صاحب قاموس گفته که صواب بفتحه است .
- انفة الصبی ؛ بالیدگی کودک و آغاز آن . (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
