انفطار

انفطار. [ اِ ف ِ ] (ع مص ) شکافته شدن . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی ) (آنندراج ) (ترجمان القرآن جرجانی ). پاره پاره شدن . (غیاث اللغات ) : اذا السماء انفطرت . (قرآن 1/82)؛ آنگاه که آسمان بشکافد و پاره گردد. (کشف الاسرار ج 10 ص 403). || (اِمص ) شکافتگی . شکاف خوردگی :
روشنی عقلها از فکرتم
انفطار آسمان از فطرتم .

مولوی (مثنوی ).