انواط
لغت‌نامه دهخدا
انواط. [ اَن ْ ] (ع اِ) ج ِ نَوط. رجوع به نوط شود. || ج ِ نیاط. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به نیاط شود.
- ذات انواط ؛ نام درختی است نزدیک مکه که در جاهلیت مورد احترام و توجه بود و پیش آن قربانی میکردند و اسلحه خود را از آن می آویختند. (معجم البلدان ) (مراصد الاطلاع ).
- ذات انواط ؛ نام درختی است نزدیک مکه که در جاهلیت مورد احترام و توجه بود و پیش آن قربانی میکردند و اسلحه خود را از آن می آویختند. (معجم البلدان ) (مراصد الاطلاع ).
