انوا
لغت‌نامه دهخدا
انوا. [ اَن ْ ] (از عربی ، اِ) انواء :
ز بس بدایع چون بوستان پر از انوار
ز بس جواهر چون آسمان پر از انوا.
شکوفه ها همه انوای باغ گردون است
که چون پدیدشدند افتتاح کرد سما.
مسایل انهار و مسایح امطار معابر سیحون بفضول انوا و سیول اندا پر کرده . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). رجوع به انواء شود.
ز بس بدایع چون بوستان پر از انوار
ز بس جواهر چون آسمان پر از انوا.
مسعودسعد.
شکوفه ها همه انوای باغ گردون است
که چون پدیدشدند افتتاح کرد سما.
مسعودسعد.
مسایل انهار و مسایح امطار معابر سیحون بفضول انوا و سیول اندا پر کرده . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). رجوع به انواء شود.
