انوک
لغتنامه دهخدا
انوک . [ اَ وَ ] (ع ص ) گول . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ابله . (المصادر زوزنی ). احمق . (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد). ج ، نَوکی ̍، نوک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || ما اَنوَکَه ؛ چه احمق است آن و گفته نمیشود: اَنوِک بِه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد).
