انیران

انیران . [ اَ ] (اِ) نام فرشته ایست که موکل بر عقد نکاح میباشد. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). در اوستا انغره رئوچه . در پهلوی و پارسی انیران ، جزو اول خود مرکب است از اَن علامت نفی و اغره به معنی پایان و حد و حصر و جزو دوم به معنی روشن است جمعاً یعنی روشنی بی پایان . انغزه رئوچه بارگاه جلال اهورمزدا یا عرش اعظم محسوب شده علاوه بر آن نام ایزدی است که نگهبانی روز سی ام بدو سپرده شده . ابوریحان در فهرست روزهای ایرانی این روز را «انیران » و در سغدی «نغر» و درخوارزمی «اونرغ » آورده و زرتشتیان امروز «انارام » گویند. دیگر انیران از اوستایی اَن ْ اَئیریا مرکب از اَن علامت نفی و جزو دوم به معنی آریایی و ایرانی جمعاً غیر آریایی ناایرانی ، در پهلوی انیران و در پارسی انیران و مخفف آن انیران بمعنی بیگانه و غیر ایرانی است . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). || روز سی ام از هر ماه شمسی . (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات ) (آنندراج ) :
انیران ز پیران شنیدم چنان
که می خورد باید به رطل گران .

مسعودسعد.

سفندار مذ ماه رفته تمام
بروزی که خوانی انیرانش نام
در این روز زردشت پاکیزه دین
درآمد سوی حد ایران زمین .

زرتشت بهرام (از آنندراج ) (انجمن آرا).

سال در هفتصدوده از گه هجرت این شعر
گفته شد روز انیران ز مه فروردین .

شرف الدین .