اهة

اهة. [اَ هَ هََ ] (ع اِ) اندوه و ناله . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و در دعای بر انسان گویند: اهة لک . (از ناظم الاطباء). || (مص ) ناله کردن . آه گفتن . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). آه کشیدن از اندوه . (مؤید). اِهَّة. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).