اهل صفالغتنامه دهخدااهل صفا. [ اَ ل ِ ص َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از صوفیان . (انجمن آرا). صاف دل . (ناظم الاطباء) : مودت اهل صفا چه در روی و چه در قفا. (گلستان ). || عیاش . (ناظم الاطباء).
