اهواء

اهواء. [ اَهَْ ] (ع اِ) ج ِ هوی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (مجمل اللغة). کامها. (مهذب الاسماء). آرزوهای نفس . (از آنندراج ). خواهشها و آرزوهای نفس . (منتخب از غیاث اللغات ): میول و اهواء. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : هیبت و شوکت ایشان به آبادانی جهان و تألیف اهواء متعلق باشد. (کلیله و دمنه ). همه از خلوص اهواء و صدق ولاءخدمت و طاعت او پیش گرفتند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 397). اختلاف اهواء در میان ایشان ظاهر شد. (رشیدی ).