اهورامزدا

اهورامزدا. [ اَ م َ ] (اِخ ) در فارسی به صورتهای اهورامزد، هُرمَزد، هُرمُزد، اورمزد، هورمزد و هرمز به معنی خدا آمده است . در اوستااهورمزده نامیده میشود ودر سنگ نبشته های پادشاهان هخامنشی ائورمزده خوانده شده . این واژه در فرهنگهای فارسی علاوه بر این که به معنی خدا ضبط شده به معنی زاوش و برجیس بمعنی ستاره ٔ مشتری آورده اند و وجه تسمیه ٔ ستاره ٔ مشتری به هرمزد درست معلوم نیست ، چه بین اهورمزدای ایرانیان که خدای ماوراء طبیعی است و زؤس یونانیان و ژوپیتر رومیان که خداوندان طبیعت هستند،رابطه ای موجود نیست . معنی اصلی کلمه سرور داناست و نام خدای بزرگ ایرانیان باستان و زردشتیان که خالق زمین و آسمان و آفریدگان است . امشاسپندان و ایزدان نیز آفریده ٔ اویند. (از حاشیه ٔ برهان قاطع و مزدیسنا وفرهنگ فارسی ). و رجوع به مزدیسنا و فهرست آن شود.