اوان

اوان . [ اَ / اِ ] (ع اِ) گاه . حین . (قاموس ). ابان . وقت و هنگام . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء) (غیاث اللغات از صراح و منتخب و قاموس ). ج ِ آونة. (مهذب الاسماء) (از بحر الجواهر). آئنة. (ناظم الاطباء) :
اوان منقل آتش گذشت و خانه ٔ گرم
زمان برکه ٔ آبست وصفه ٔ ایوان .

سعدی .