اوضاملغتنامه دهخدااوضام . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ وَضَم . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بمعنی تخته و بوریا و مانند آن که بروی گوشت نهند تا خاک آلود نگردد. رجوع به وضم شود.
