اپارونلغتنامه دهخدااپارون . [ اَ ] (ص مرکب ) (از اَپ ، بمعنی پس + رُاَن ، بمعنی جهت و سوی ) افارون . بد. متنزل (؟). آنکه پس رود (؟). مقابل فرارون ، خوب . رجوع به فیرون و فرارون شود.
