اکاره

اکاره . [ اَک ْ کا رَ ] (ع ص ) اکارة. برزگر. || دهقان ساکن یک ده که سهمی از زمینهای دایر ندارد و برای کار کردن به دیه های مجاور می رود. ج ، اَکَرَة. (فرهنگ فارسی معین ).