اکفلغتنامه دهخدااکف . [ اُ ک ُ ] (ع اِ) ج ِ اِکاف و اُکاف . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ اکاف ، به معنی گلیم ستبر که زیر پالان بر پشت خر نهند و به فارسی آن را خوی گیر گویند. (آنندراج ). و رجوع به اکاف شود.
