ایارده گوی
لغتنامه دهخدا
ایارده گوی . [ اَ رْ /رِ دَ / دِ ] (نف مرکب ) گوینده ٔ ایارده . خواننده ٔ ایارده . ایارده خوان . رجوع به ایارده شود :
چه مایه زاهد و پرهیزکار صومعگی
که نسک خوان شده بر عشقش و ایارده گوی .
چه مایه زاهد و پرهیزکار صومعگی
که نسک خوان شده بر عشقش و ایارده گوی .
خسروانی .