ایتبال
لغت‌نامه دهخدا
ایتبال . [ ت ِ ] (ع مص ) ائتبال . ثابت ماندن بر شتران در حالت سواری . (یادداشت بخط مؤلف ) (ناظم الاطباء). || خدمت نیکو بجا آوردن شتران را. (ناظم الاطباء). نیکو خدمتی استران را. (از یادداشت بخط مؤلف ). || نگهبانی و چراندن شتران را. (ناظم الاطباء). رجوع به ائتبال شود.
