ایحاش

ایحاش . (ع مص ) (از «وح ش ») بی نبات و بی مردم یافتن زمین و شهر را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || ویران و خراب گردیدن خانه و جای . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || پژمان و اندوهگین کردن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (تاج المصادر بیهقی ). || گرسنه شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بی توشه گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی ) (از اقرب الموارد).