ایداق
لغتنامه دهخدا
ایداق . (ع مص ) (از «ودق ») باریدن آسمان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || آزمند گشن گردیدن ماده خر و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). به گشن آمدن ماده خر. (المصادر زوزنی ). به گشن آمدن خداوند سم . (تاج المصادر بیهقی ).
