ایراک
لغت‌نامه دهخدا
ایراک . (حرف ربط مرکب ) زیرا که .(آنندراج ). بدان سبب که . از این رو که :
دسترست نیست جز بخواب وخور ایراک
شهر جوانی پر از زر است و وشانه .
سخن باید که پیش آری خوش ایراک
سخن بهتر بسی از پیشیاره .
پرهیز کن از جهل به آموختن ایراک
جهلت مثل عورت و پرهیز ازار است .
حلاج دکان گذاشت ایراک
جز آتش در دکان ندیدست .
ترا بمهره و حقه فریفتند ایراک
چو حقه بیدل و مغزی چو مهره بی سروپا.
نبازد بر جهان خاقانی ایراک
جهان امروز چون اویی ندارد.
دسترست نیست جز بخواب وخور ایراک
شهر جوانی پر از زر است و وشانه .
ناصرخسرو.
سخن باید که پیش آری خوش ایراک
سخن بهتر بسی از پیشیاره .
ناصرخسرو.
پرهیز کن از جهل به آموختن ایراک
جهلت مثل عورت و پرهیز ازار است .
ناصرخسرو.
حلاج دکان گذاشت ایراک
جز آتش در دکان ندیدست .
خاقانی .
ترا بمهره و حقه فریفتند ایراک
چو حقه بیدل و مغزی چو مهره بی سروپا.
خاقانی .
نبازد بر جهان خاقانی ایراک
جهان امروز چون اویی ندارد.
خاقانی .
