ایزکراتس

ایزکراتس . [ زُ / ت ِ ] (اِخ ) از خطبای آتن است که به سال 436 ق . م . در این شهر تولد یافت و 98 سال بزیست . ایزایوس و لیکورگوس از جمله ٔ شاگردان وی بوده اند. ایزکراتس با غالب سلاطین زمان خویش رابطه داشت و به همین سبب آتنیان از راه حسد او را متهم به خیانت کردند و گفتند که طرفدار فیلیپس پادشاه مقدونیه است . لکن چون فیلیپس در جنگ «شرنا» بر آتن غلبه کرد، ایزکراتس از خوردن خودداری کرد تا بمرد، چه وطن خویش را اسیر بیگانه نمیتوانست دید. از ایزکراتس یک مکتوب و 21 خطابه باقیمانده است . (تعلیقات تمدن قدیم ترجمه ٔ نصراﷲ فلسفی ). رجوع به ایسوقراطس و ایسوکراتس شود.