ایفاض

ایفاض . (ع مص ) (از «وف ض ») دویدن . شتافتن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ترجمان القرآن ). || شتابانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج )(ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 2). || پراکنده کردن شتران . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). || گستردن بستری که از خاک نگاه دارد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ).