ایناء
لغت‌نامه دهخدا
ایناء. (ع مص ) (از «ون ی ») سست گردانیدن و مانده کردن . (منتهی الارب )(از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). سست گردانیدن ستور. (تاج المصادر بیهقی ). || (از«ان ی ») بازداشتن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || بادرنگ گردانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
