اﷲکرکلغتنامه دهخدااﷲکرک . [ اَل ْ لاه ک َ رَ ] (اِخ ) نام چند تپه ٔ بزرگ که حد بین عُبه های «داز» و «دواجی » را مشخص میکند. (از مازندران و استراباد رابینو ص 93 و ترجمه ٔ همان کتاب ص 128).
